حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۱۲۶: مردمان گویند از می توبه تا کی کردهای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مردمان گویند از می توبه تا کی کرده ای باز لعبت بازی دیگر برون آورده ای با که بر هم بسته ای این نقش و این شَین از کجاست نذر تا کی کرده ای سوگند تا کی خورده ای گه مقصّروار در بحث مراتب مانده ای گه علم چون غالیان بر بامِ عالم برده ای گاه در دعوت سخن با آسمان پیوسته ای گاه در وحدت بساطِ لامکان گسترده ای در تن آسانی دل و دست از دو عالم شسته ای در مسلمانی خدا و خلق را آزرده ای در فضولی هر چه تضییقی کنی دَه حرفتی در دورویی هر چه تخفیفی کنی صد مرده ای خشک و تر در خرمنِ لاغیر بر هم سوختی در میان آتش کثرت هنوز افسرده ای این همه هستم که می گویید و زین ها بیش تر چون کنم پروردگارا گرچنان پرورده ای تا نزاری از کجا پیدا کند خطِ جواز گر ز لوح حرفتش حرفِ نعم بسترده ای حکیم نزاری قهستانی