حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۱۱۷: گر هیچ به کویِ ما کنی رای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر هیچ به کویِ ما کنی رای بر خانه ی چشم ما فرود آی گرچه نبود چو من گدا را در خوردِ نزولِ پادشا جای زان روی که خانه خانه ی تست زنهار مضایقت مفرمای تا پیش کشی کنیم حالی از حقّه ی دیده ی گهرزای پروای کسی دگر ندارم از توبه خودم کدام پروای دریاب که شد ز دست کارم آخر گذری کن از سرِ پای ای سرو روان به موسم گل روزی به طوافِ باغ ما آی هم بلبل را چو من در آشوب هم باغ به روی خود بیارای گو باد نزاری و به زاری آیا بود این سعادتم وای حکیم نزاری قهستانی