حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۱۱۲: نگاه میکنم از هر چه آفرید خدای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نگاه می کنم از هر چه آفرید خدای مرا سه چیز خوش آمد درین بهشت سرای یکی سماع و دوم باده و سیم شاهد که اختیار همین هر سه کرد عالی رای نه هم چو زمزمه ی مطرب است شوق انگیز اگرچه سحر کند عندلیبِ زهره سرای نه هم چو آبِ رزان مونس است و غم پرداز اگرچه آب روان نیز هست جان افزای نه چون زمرّد سبزست بر عذارِ چو سیم اگرچه سبزه بود دل فریب و طبع گشای چو زلفِ یار نباشد بهار، عنبر بوی چو رویِ دوست نباشد فلک جهان آرای که را تفرّج باغ است و بوستان رغبت که من ز دوست ندارم به خویشتن پروای برو چو نای مپیمای باد بر سر خاک به پای چنگ به پیمانه باده می پیمای چرا چو آب برآرد ز روی آینه زنگ ز سینه آب عنب صیقلی ست زنگ زدای جهان بخورد نزاری به نیم کاسه سفال به جام خویش بیا گو جم و جهان بنمای حکیم نزاری قهستانی