حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۱۰۷: ای یار برون شو از میانه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای یار برون شو از میانه تا باز بدو شوی یگانه مستغرقِ وهم و رأی خویشی بی داد مکن ز هردوانه هم صحبتِ نیک خواه باشی ایمن شوی از بدِ زمانه تسلیم کن و به عشق بسپار پندیست عظیم عاقلانه باشد که از این محیط خود را بیرون فکنی بدین بهانه دریاب که مرغِ زخم خورده پرهیز کند ز دام و دانه از بندِ قفس خلاص یابد خوش باز رسد به آشیانه خرّم دل آن که بی حجابی با مرجع اصل شد روانه آسوده وجودِ او که گشته ست مخصوص به عمرِ جاودانه انگشت نمایِ خلق بودن تیرِ شر و فتنه را نشانه نی کم سخنیست، بشنو از من هر چند نماید ابلهانه نی نی به ازین برو بپرداز از اقمشه ی خیال خانه بهلول صفت برآر ناگاه دیوانگیِ محقّقانه تا بار دهندت ای نزاری می بوس ترابِ آستانه باشد که به حبّ بوترابت بخشند به جودِ بی کرانه ساقی بگذر ازین مقالات بر دستم نه می مغانه شد روز فسانه چند گویم پیش آر ز باقیِ شبانه حکیم نزاری قهستانی