حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۰۸۵: ای مرا هم چو دیده نادیده
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای مرا هم چو دیده نادیده دیده بسیار خوش تر از دیده گر چه نادیده هم چو دیده تویی کی بود هم چو دیده نادیده غایتِ حدِّ حسن می دانی چیست نادیدهٔ پسندیده آفرینش ز مبداءِ فطرت نی بدل گشته نی بگردیده آسمان نام عشق برد مگر بحر از آن مست گشت و جوشیده مغزش از دودِ دوزخ آگنده هر که او بویِ عشق نشنیده عقل خود از بساط عشق به عجز مهرهٔ اختیار بر چیده ز آن نزاری همیشه آشفته ست که همه ساله عشق ورزیده حکیم نزاری قهستانی