خاقانی شروانی
قصاید
شماره ۴۴ - دربارهٔ بیماری خود: عارضهٔ تازه بین که رخ به من آورد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عارضهٔ تازه بین که رخ به من آورد درد کهن بارگیر خویشتن آورد تب زده لرزم چو آفتاب همه شب دور فلک بین که بر سرم چه فن آورد تفته چو شمعم زبان سیاه چو شمعی کز تف گریه گذار در لگن آورد شمع نه دندانه گردد از شکن آخر در تنم آسیب تب همان شکن آورد برحذرم ز آتش اجل که بسوزد کشت حیاتی که خوشه در دهن آورد طعنهٔ بیمار پرس صعب تر از تب کاین عرض از گنجه نیست از وطن آورد آتش تب در زمین گنجه همه شب در دم من آه آسمان شکن آورد صدمهٔ آهم شنید مؤذن شب گفت زلزلهٔ گنجه باز تاختن آورد چرخ بدی می کند سزای حزن اوست بخت چرا بر من این همه حزن آورد ظلم نگر، تیغ راست عادت خون ریز آبله بین کان نکال بر سفن آورد در دل خاقانی ارچه آتش تب خاست آب حیاتش نگر که در سخن آورد خاقانی شروانی