خاقانی شروانی
غزلیات
غزل شماره ۲۶۴: تا من پی آن زلف سرافکنده همی دارم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا من پی آن زلف سرافکنده همی دارم چون شمع گهی گریه و گه خنده همی دارم گه لوح وصالش را سربسته همی خوانم گه پاس خیالش را شب زنده همی دارم سلطان جمال است او من بر در ایوانش تن خاک همی سازم جان بنده همی دارم تا کرد مرا بسته بادام دو چشم او چون پسته دل از حسرت آکنده همی دارم جان تحفهٔ او کردم هم نیست سزای او زین روی سر از خجلت افکنده همی دارم بر حال گذشتهٔ ما هرگز نکنی حسرت امید به الطافش آینده همی دارم از مصحف عشق او فال دل خاقانی گر خود به هلاک آید فرخنده همی دارم خاقانی شروانی