خاقانی شروانی
غزلیات
غزل شماره ۲۳۹: از تف دل آتشین دهانم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از تف دل آتشین دهانم زان نام تو بر زبان نرانم ترسم که چو صبر از غم تو نام تو بسوزد از زبانم فریاد کز آتش دل من فریاد بسوخت در دهانم بالای سر ایستاد روزم در پستی غم فتاد جانم مشتی خاکم سبکتر از باد هم کشتی آهن گرانم گر آهن نیستی تف آه با خود بردی بر آسمانم چون ریمهن ز بند آهن پالودهٔ سوخته روانم لب تشنه ترم ز سگ گزیده از دست کس آب چون ستانم وز کوی کس آب چون توان خواست کآتش ندهند رایگانم دور از تو ز بی تنی که هستم چون وصل تو هست بی نشانم مجهول کسی نیم، شناسند من شاعر صاحب القرانم از من اثری نماند ماناک خاقانی دیگرم، نه آنم خاقانی شروانی