خاقانی شروانی
غزلیات
غزل شماره ۲۰۹: خستهام نیک از بد ایام خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خسته ام نیک از بد ایام خویش طیره ام بر طالع پدرام خویش از سپیدی کار طالع بخت را بس سیه بینم زبان و کام خویش دل سبوی غم تهی بر من کند من ز خون دل کنم پر جام خویش دل هم از من دوست گیر است ای عجب بر زبان غم دهد پیغام خویش من به دندان گوشهٔ دل چون خورم کو چنان در گوشه دید آرام خویش دل نه پیکان است، هم خون است و گوشت گوشت نتوان خوردن از اندام خویش آسمان هردم کشد وانگه دهد کشتگان را طعمهٔ اجرام خویش کلبهٔ قصاب چند آرد برون سرخ زنبوران خون آشام خویش وام بستانم دهم خواهنده را پس ز گنج غیب بدهم وام خویش سایلان از من چنین خوش دل روند من چنین ناخوش دل از ایام خویش سایل ار خرم شود زاکرام من من شوم خرم تر از اکرام خویش از برای شادی سائل به رنگ زعفران سازم رخ زرفام خویش دانگی از خود باز گیرم بهر قوت پس دهم دیناری از انعام خویش کام من بالله که ناکام من است تا به ناکامی برآرم کام خویش دست همت بس فراخ آمد مرا پای همت تنگ دارم گام خویش او به نسبت خوانده خاقانی مرا من کنم خاقان همت نام خویش خاقانی شروانی