خاقانی شروانی
غزلیات
غزل شماره ۲۰۸: چو به خنده بازیابم اثر دهان تنگش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو به خنده بازیابم اثر دهان تنگش صدف گهر نماید شکر عقیق رنگش بکنند رخ به ناخن بگزند لب به دندان همه ساحران بابل ز دو چشم شوخ و شنگش اگر از قیاس جان را جگر آهنین نبودی نتواندی کشیدن ستم دل چو سنگش به گه صبوح زهره ز فلک همی سراید ز صدای صوت زارش ز نوای زیر چنگش چو گشاد تیر غمزه ز خم کمان ابرو گذرد ز سنگ خارا سر ناوک خدنگش لب اوست لعل و شکر من اگر نه شور بختم شکرین چراست بر من سخنان چون شرنگش لب اوست آب حیوان دلم از طلب سکندر خضر دگر شوم من اگر آرمی به چنگش خاقانی شروانی