حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۹۲۹: دل گم کردهی خود را ز کجا میجویم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل گم کرده ی خود را ز کجا می جویم روز و شب در طلبش گرد جهان می پویم مگر از آهِ دلِ سوخته یابم اثری هر کجا می رسم از خاک هوا می بویم تا مگر زو خبری یابم و بویی شنوم غمِ دل با همه کس می روم و می گویم خود سر از پیش نیارم ز خجالت برداشت که ببرد آتشِ این حادثه آب از رویم بر دلِ شیفته آخر چه ملامت که هنوز به هوس میل نظر می رود از هر سویم منم اکنون و نزاریِ به زاری زاری که نه زورست و نه زر در کف و در بازویم حکیم نزاری قهستانی