حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۹۲۰: ما که دیوانگانِ مدهوشیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ما که دیوانگانِ مدهوشیم عشق از مردمان نمی پوشیم گرچه با عشق برنمی آییم هم به نوعی که هست می کوشیم در مقامات عشق می بازیم در خرابات دُرد می نوشیم بنده ی شاهدانِ خوش چشمیم بل که هندویِ حلقه در گوشیم هر که را دوست داشتیم برو هر زمانی زمانه بفروشیم گاه بینندگانِ بی چشمیم کاه گویندگانِ خاموشیم راه بی منزل است و می پوییم بحر بی ساحل است و می جوشیم حرفِ دیوانگان بیار که ما سخنِ عاقلان بننیوشیم چون نزاریِ مستِ لایعقل واله و بی قرار و بی هوشیم حکیم نزاری قهستانی