حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۸۷۴: بیا بیا صنما بیش از این مرنجانم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیا بیا صنما بیش از این مرنجانم دمی به لطف دلم ده که بس پریشانم چو بلبل از غم عشق تو تا به کی نالم به دیده چند کشم خارت ای گلستانم دو زلف شست تو بر هم شکست پیوندم دو چشم مست تو پیدا بکرد پنهانم غنیمت است به پیش لب تو جان دادن که تا مگر به حدیثی ز لب دهی جانم شبی که دست حمایل کنم به گردن تو چو آفتاب درخشد مه از گریبانم چو سودِ حاصل عمرم تویی که را طلبم چو اصلِ راحتِ رنجم تویی که را خوانم شکسته ام ز تو باری ولی بحمدالله اگر شکسته وجودم درست پیمانم گرم تمامت عالم به سر بگردانی ز پیش حکم تو یک ذرّه سر نگردانم به عزت از بنشانی کمینه مسکینم به خدمت ار بپذیری مطیع فرمانم همان نزاریِ مسکین ِ مُستمندِ تو ام نه خود که تا ز تو دورم هزار چندانم حکیم نزاری قهستانی