حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۸۷۲: دلم بر آتش هجران بسوخت آه دلم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دلم بر آتش هجران بسوخت آه دلم گرت دلیست مکن قصدِ بی گناه دلم تنم شده ست چو کاهی به زیر کوه غمت که پشت پای زده کوه را چو کاه دلم به هرزه در غم بیهوده می کشد خود را نکرده عاقبت کار خود نگاه دلم معلق است به مویی زمانه را گردن از آن رسن که فرو می برد به چاه دلم چو رنگِ زلفِ تو دارد ارادتش بپذیر که خانه کرد در این آرزو سیاه دلم گرفت در خم زلفت قرار و نگرفته ست ازین نکوتر هم پشت و هم پناه دلم بیا که کارد به مغزم رسید و کار به جان بپرس اگر نه چنین است هان گواه دلم نزارتر ز نزاری طمع مدار تنم شکسته تر ز سر زلف خود مخواه دلم حکیم نزاری قهستانی