حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۸۵۸: به زخمِ تیرِ ملامت سپر نیندازم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به زخمِ تیرِ ملامت سپر نیندازم ز رویِ بازی منگر که عشق می بازم به غیرِ خانه بر انداز هر بنا که نهم به هرزه بر گذرِ سیل خانه می سازم خوش است خانه ی ابرو و تختِ پیشانی چو شه به تخت و چو لشکر به خانه می نازم کجاست خانه برافکنده ای که غرفه ی چشم به رویِ او شود از هر که در جهان بازم ز پوست رگ رگم ار برکشد به ناحق دوست چو خانه خانه ی چنگش به لطف بنوازم دمی چو مُهره ی مِهرم به خانه نیست قرار چو ماه از پیِ خورشید خانه پردازم به شش جهات در آوازه ی من است و هنوز برون نمی رود از کنجِ خانه آوازم منم که خانهی بازیِ عشق دانم نیک به بازی ای که کنم خانه ها بر اندازم حدیث همچو نزاری به رمز می گویم غریب نیست که فرزندِ خانهی رازم حکیم نزاری قهستانی