حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۸۲۱: آن شب که وداعِ یار کردم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن شب که وداعِ یار کردم عزمِ سفر اختیار کردم در بر همه شب لبش مکیدم وز نی شکر اعتبار کردم تا وقتِ نماز طوقِ گردن زان گیسویِ مشک بار کردم چندین مستی و بی قراری زان نرگسِ پُر خمار کردم بر خرمنِ گل بسی مراغه تا روز به رغمِ خار کردم لعلش به ستیزۀ رقیبان دندان بزدم فگار کردم هنگامِ رحیل بس که فریاد از گردشِ روزگار کردم دل خون شد و خون به سر برآمد آن دم که ازو کنار کردم برخاست به زیر پای او گِل بس کز مژه خون نثار کردم یادِ سرِ دستِ پر نگارش جان در سرِ آن نگار کردم دیّار ندیده ام خبر گوی تا رحلت از آن دیار کردم بس ناله که چون نزاریِ زار از دردِ فراقِ یار کردم حکیم نزاری قهستانی