حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۷۹۲: تنها نی ام اگرچه که تنها نشسته ام
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تنها نی ام اگرچه که تنها نشسته ام با خاصگانِ عالمِ بالا نشسته ام در من اگر به چشم اضافات بنگرند این جا نی ام به مرتبه آن جا نشسته ام می دان حقیقتم به خرابات معتکف اندر نماز اگر به مصلّا نشسته ام بر متّکایِ سدره از این چارچوبِ شخص پنهان ز خویش رفته و پیدا نشسته ام تا مست باز گردم چون مست آمدم در پایِ خم همیشه به عمدا نشسته ام بر مقتضایِ حکم تَموتون تُبعثون مست و خراب بی سرو بی پا نشسته ام مخمور در جوابِ سؤالات عاجزم سر مست عشق منتظر آن را نشسته ام نی نی چه آید از من و گفت و شنیدِ من دل بسته در خدایِ تعالی نشسته ام در کنج گنج یابِ نزاری ملوک وار بر کف گرفته جامِ مصفّا نشسته ام دستم به روزگارِ مشعبد نمی رسد بر بامِ امتحان به تماشا نشسته ام حکیم نزاری قهستانی