حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۷۸۲: بلبل ز شاخِ سرو چو بر زد نوایِ گل
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بلبل ز شاخِ سرو چو بر زد نوایِ گل بر دست گیر باده و بنشین به پایِ گل نوروز کنجِ خانه گرفتن دریغِ می پهلوی خار حیفِ عظیم است جایِ گل فرهاد خوانده ای که چه کرد از هوایِ دل خسرو شنیده ای که چه دید از برایِ گل گل را عزیز دار و به بیگانه دل مده حیف است کرده در سرِ خاری وفایِ گل ضایع مکن چو بلبلِ شوریده روزگار مسکین شده به جان و به دل مبتلایِ گل چون ز اعتدالِ نشو و نمایِ ربیع شد روشن فضایِ باغ ز فّرِ لقایِ گل بارِ دگر شکایت و تشنیع کرده پیش با باغ بان گرفته ز سر ماجرایِ گل دریاب گو دو هفته وصال و مکن فضول با گل قرار گیر به خلوت سرایِ گل خوش موسمی ست خاصه دو آهنگ کرده اند بلبل نوایِ سرو و نزاری نوایِ گل حکیم نزاری قهستانی