حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۷۶۲: تویی که بر تو نباشد مرا نظیر و بدل
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تویی که بر تو نباشد مرا نظیر و بدل منم که از تو نگردم جدا به تیغِ اجل بیا که در همه عالم به مهربانیِ ما کسی دو عاشقِ صادق دگر نبیند بَل که خود ز شفقتِ ما تا هزار سالِ دگر میانِ خلقِ جهان عاشقان زنند مثل هنوز رویِ تو نادیده آشنا بودیم تو خود حواله ی ما بوده ای به حکمِ ازل به چشمِ عشقِ دلت برگزیده ایم نخست به مهرِ جانِ خودت پروریده ایم اوّل امید و بیمِ من از دوزخ و بهشت تویی وگر نه آن چه خطر دارد این یکی چه محل بهشتِ جانِ نزاری تویی و خوش تر از آن نیافرید بهشتی خدای عّزَوجَلّ حکیم نزاری قهستانی