حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۷۲۹: بوی بهشت می دمد از جویبار باغ
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بوی بهشت می دمد از جویبار باغ افکند سایه بر سر گل شاخسار باغ طاووس سدره در طرب آید چو بشنود آواز بلبل از سر سرو و چنار باغ آب حیات و حله فردوس حاصل است اینک نگاه کن به میان و کنار باغ حوضش چو کوثر است و گل و سبزه چون حُلل اینک بهشت نقد ببین در جوار باغ اموات را به رایحه احیا همی کند چون ساغر طهور می خوشگوار باغ بر سبزه بین که چون گل بادام می کند پیرانه سر به روز جوانی نثار باغ می زیبد ار ز عالم بالا کند نصیب رضوان خلد را که بود استوار باغ زاهد اگرچه صایمِ دهر ست و متّقی نبود حلال خواره چو مرسوم خوار باغ انگور مریم است به معنی و می مسیح رز پرورنده کیست دگر حق گزار باغ پیرست باغبان و نزاری مرید او ما هر دو لایقیم به تکلیفِ کار باغ حکیم نزاری قهستانی