حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۷۱۶: ای زلف تو تکیه کرده بر گوش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای زلف تو تکیه کرده بر گوش وی جعد تو حلقه گشته بر دوش ای کرده تنم ز عشق مفتون وی کرده ولم ز رنج مدهوش چون رزم کنی و بزم سازی ای لاله رخ سمن بنا گوش گویند ترا مه قدح گیر خوانند تورا بت زره پوش گیرم که شبی مرا به خلوت تا روز نگیری اندر آغوش نیکو نبود که بیگناهی یک باره کنی مرا فراموش هر گه که کنم عتاب با تو عمدا ببری ز خویشتن هوش گیرم ندهی جواب من خوش باری سخنی به طبع بنیوش می کرد نزاری تو تا صبح از ناله من جهان پر از جوش یارب شب تو مباد هرگز زان گونه که من گذاشتم دوش حکیم نزاری قهستانی