حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۶۷۶: دلا خاک در دیدۀ عقل پاش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دلا خاک در دیدۀ عقل پاش نه از خویشتن عاقلی بر تراش اگر اهلِ دنیا زبون اند و خوار تو باری گدایی ازین خیل باش و بالِ تو در آفرینش تویی نبودی تویِ تو در اصل کاش بر افکنده را چون درو محو شد توان کرد تصدیقِ نسبت به ماش به جانی دگر زنده اند اهلِ دل غذایِ محقّق نه نان است و آش ملامت گرِ مدّعی گو مدام به طعنه دلِ اهلِ دل می خراش اگر پوستت چون نخود در کشند نشاید که صفرا کنی هم چو ماش ندانی ندانی که مردانِ حق نکردند اسرارِ پوشیده فاش کجا گر درآید نشیند سروش مگر خانه خالی کنی از قماش تو مخلوقی و آفریننده را ندانی نبینی به عقلِ معاش که را بینی ار او نگوید ببین که را باشی ار او نگوید بباش حکیم نزاری قهستانی