حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۵۹۸: به هیچ بندگیی گرچه نیستم در کار
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به هیچ بندگیی گرچه نیستم در کار تو شرطِ بنده نوازیِ خود فرو مگذار ز جنسِ عیب و هنر نیست آدمی خالی من ارچه بی هنرم هم نظر دریغ مدار جزاین گناه ندارم که دوست می دارم تورا و گرنه به جایِ خودست استغفار وگر جریمه ای از بنده در وجود آمد به زلّتی نتوان شد ز دوستان بی زار ز من زمانه بگردید و روزگار گذشت وگر تو نیز عنایت دگر کنی زنهار تو در کنارِ من انصاف را چنان باشی که در میانِ خَزَف عِقدِ لؤلؤ شه وار ولی چو هستم از اوّل عزیز کردۀ تو عزیز کردۀ خود را چنین مگردان خوار درست شد که ز من بر شکسته ای آری به روزگارِ عنایت چنین نبود قرار چو نی نزار شده ست از درِ ملامت نیست اگر بنالد و زاری کند نزاریِ زار از آستانۀ شاهِ جهان چنین محروم تنی مریض و دلی مبتلا زهی سر و کار حکیم نزاری قهستانی