حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۵۹۰: خوش آید به آوازِ بلبل نبید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوش آید به آوازِ بلبل نبید سحر کاسه یی دو بباید چشید جمادی بود گر نجنبد ز جای که آواز بربط به گوشش رسید دمِ نقد را دان که داند که باز که خواهد ز ما سالِ آینده دید چو بَر شد ز آوازِ بلبل سماع صلاتِ مؤذّن که خواهد شنید چو شد ممتلی مغزت از خند ریس چنان دان که ایزد جهان نافرید ز بالایِ منبر میِ صاف را نباید شکستن بباید شمید دری کان ز بدوِ ازل بسته اند چه گویی که آن در ندارد کلید سکندر ز ظلمت نمی رست اگر ز آبِ خَضر جرعه یی می کشید فرو رفت بر هرزه شوریده کار از آن گه که گردِ جهان بر دوید ندانست کان قطرۀ آب چیست چو ماهی از آن آرزو می تپید به دورِ نزاری اگر می فتاد نمی گفت مسکین نمی آرمید حکیم نزاری قهستانی