حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۵۰۴: به لطف تو نبود گر بسی نکو باشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به لطف تو نبود گر بسی نکو باشد کسی نگفت که ترک فرشته خو باشد عجایب از تو فرو مانده ام که تا شخصی بود که اینهمه اخلاق خوش درو باشد شمایل تو بیا گو ببین ملامت گر اگر چو من نشود حق به دست او باشد مرا به سنگ ملامت نمی زنند که دل نه دل بوَد ، پس اگر بشکند سبو باشد به چاه گویِ زنخدانت ار نگاه کنند هزار دلشده سرگشته همچو گو باشد اگر به دوش براندازی و نپوشانی جهان ز نافه زلف تو مشک بو باشد نصیب من ز تو اندیشه ای تمام بود مرا چه زهره و یارای گفتگو باشد نزاریا تو خود انصاف خود بده تا حیف بود که چون تو کسی را نظر برو باشد حکیم نزاری قهستانی