حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۳۷۵: ای حقه ی نقد جان بر طاق دو ابرویت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای حقه ی نقد جان بر طاق دو ابرویت وی حلقه ی جان و دل پیرامن گیسویت تشویش خردمندان از باد صبا بودی گر هیچ گذر کردی بر سلسله ی مویت از پیرهن یوسف تا بیش نگوید کس بر باد فشان یک شب سامک چه ی خوش بویت شاید که کند دعوی کز خلد همی آیم آن را که گذر باشد بر خاک سر کویت وصف لب شیرینت چون من که کند الّا هنگام شکر خوردن طوطی سخن گویت چون جام به کف گیری با آن همه گیرایی گرمی نکند صهبا با نازکی خویت تا چشم زدم بر هم بربود مرا از من ختم است فسون کردن بر غمزه ی جادویت جز با تو نمی باشم زیرا نتوان بودن در مظلمه ی هجرت بی مشعله ی رویت بی چاره نزاری را مرجع تو و ملجأ تو عیبش نتوان کردن گر میل کند سویت حکیم نزاری قهستانی