حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۳۷۱: بیا و بوسه بده از آن لبان خندانت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیا و بوسه بده از آن لبان خندانت که در دلم زدی آتش به آب دندانت به ابروان خوش آشفته کردی ام با خود چه دید خواهم از آن چشم های فتانت مرو دمی بنشین تا شکستگان فراق خبر کنند ز حال دل پریشانت کسی برای خدا با تو بر نمی گوید که چند ناز کنی بر نیازمندانت امید نیست که رحمت کنی و نرم شود به آتش دم گرمم دل چو سندانت مگر شبی چو زبان داده ای به روز آرم به خلوت ار نکند بخت من پشیمانت چه باشد ار ز سر مرحمت نزاری را شبی به خانه بری یا دمی به بستانت حکیم نزاری قهستانی