حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۲۹۳: ما را سخنِ مولّهانه ست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ما را سخنِ مولّهانه ست تو پنداری مگر فسانه ست گرچه سخنی رود دو وجهی لیکن زدویی یکی یگانه ست این یک به اضافت است و کثرت وآن یک بنگر موحّدانه ست عقل ار چه مقدّم است لیکن او نیز مسخّرِ زمانه ست بشنو که مدارِ عشق بر چیست وین موعظه یی محقّقانه ست بر نقطۀ امرو نقطۀ جان بر مرکزِ عمرِ جاودانه ست بحری متغیّرست و دروی نه عمق پدید و نه کرانه ست در آرزویِ لب و کناری یک نکته عجب درین میانه ست هان تا بزنیم دست و پایی تا خود چه یقین درین گمانه ست عشق است و می و می و نزاری دیگر همه حیلت و بهانه ست هر جا که زمرحلی برفتیم منزل گه ما شراب خانه ست در سایۀ قصرِ او نشستیم هر مرغ مقیمِ آشیانه ست ما لایقِ صدرِ او نباشیم آری سر ما و آستانه ست حکیم نزاری قهستانی