حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۲۹۰: قدت بر ماهِ تابان سر کشیده ست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
قدت بر ماهِ تابان سر کشیده ست چنین سروِ خرامان کس ندیده ست تعالی الله خداوندی که از خاک چنین نازک وجودی آفریده ست خنک دستی که از طوبایِ قدّت به شفتالو گرفتن بر رسیده ست دلی پرنارِ غیرت نارِ بُستان زرشکِ نارِ پستانت کفیده ست ز سودایِ خطِ سبزِ تو شب ها قلم در دستِ من بر سر دویده ست دهانت چشمۀ خضرست از آن روی که گردش سبزۀ خط بر دمیده ست کنارم عاقبت پر شد ز یاقوت ز بس خوناب کز چشمم چکیده ست نزاری را که بر تست از جهان چشم غبارِ خاکِ کویت کحل دیده ست حکیم نزاری قهستانی