حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۲۳۶: مرا از روی خوبان ناگزیرست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا از روی خوبان ناگزیرست نظر بر شاهدان چشمم منیرست برو خاطر به یاری ده که دایم دلِ صاحب نظر جایی اسیرست مریدی کو جوانی در بر آورد عجب گر دیگرش پروای پیرست نثارِ یک قدم در پایِ محبوب اگر صد جان برافشانی حقیرست تو گر باور نمی داری که بی دوست بخواهی مرد ما را دل پذیرست اگر بی دوست خواهد بود فردوس هوایِ باغ طوبا زمهریرست به جانان زندۀ باقی توان بود که جان ها را از آن جا ناگزیرست به صورت نقشِ شیرین داشت فرهاد بلی بر سنگ و ما را در ضمیرست نزاری دایه در خواب است و تو طفل بگریی خون گرت حاجت به شیرست حکیم نزاری قهستانی