حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۶۸: رمضان میرسد اینک دهم شعبان است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
رمضان میرسد اینک دهم شعبان است می بیارید و بنوشید که برغندان است ور بمانیم به روزی که نشاید خوردن ساقیا باده بگردان که فلک گردان است آن گه از صحبت نا اهل توان رست که می آشکارا بخورندی که چه خوش دوران است راستی مجلس با مشغله بی ترتیب گر بهشت است به نزدیک خرد زندان است باده پنهان خور و از عربده جویان بگریز گوشه ای گیر که عیشی به فراغت آن است گرت از رفتن و آوردن می باری هست سهل باشد که نه دردی است که بی درمان است من به نوک مژه نقبی بزنم تا سر خم خم هم سایه که در زیر زمین پنهان است من کی از ماه قدر دست بردارم یک ماه که میان من و او صحبت جانا جان است نکند توبه نزاری و اگر نیز کند شیشة توبه که بر سنگ زنند آسان است حکیم نزاری قهستانی