حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۳۸: هرگزت روزی هوای ما نخاست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هرگزت روزی هوای ما نخاست آخر این نامهربانی تا کجاست ما به تو مشتاق و تو از ما ملول عاشق تنها به حسرت مبتلاست دل به دل گویند ره دارد بلی چون حجاب از راه برخیزد رواست لیک شخص ناتوان را نیز هم از پی پیوند جسمانی رجاست جان اگر جان می فزاید طرفه نیست جسم باری در غم هجران بکاست دوست کی دارد شکیبایی ز دوست من نمی دانم که این طاقت که راست سنگ دل باشد به هرحالی صبور ور نه در هجران جان مانع چراست با دلی چون آبگینه راستی صابری کردن نه کار جنس ماست یک دمه آسایش دیدار دوست پیش دانا آفرینش را بهاست ای نزاری تا به کی از قیل و قال گفت و گو اندر ره وحدت خطاست نام و ننگ و کفر و دین و هست و نیست هرچه غیر از دوست می خواهی هواست حکیم نزاری قهستانی