حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۵۲: ما همانیم که بودیم و ز یادت به وفا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ما همانیم که بودیم و ز یادت به وفا به جدایی متبدل نشوند اهل صفا گر حجاب است میان من و معشوق رقیب نتواند که کند از حرمش دفع صبا حاجب خویشتن است او نه حجاب من و دوست من خود از روی حقیقت نه ام از دوست جدا می روم بی خود و گر جان جهان از پس نیست به دل و دیده چرا پس نگرانم ز قفا شرک باشد من و او هر دو به هم ماننده من چنانم که از او باز ندانم خود را نیست در مذهب عشاق نه هجران نه وصال رنج راحت بود و غم فرح و درد دوا معرفت اصل محبت بود و مرد محب هیچ دیگر به جز از دوست ندارد اصلا پر شد از رخت محبت همه اجزای وجود حاش لله متعصب ز کجا ما ز کجا هر چه جز اوست خیال است نماینده و نیست هیچ پاینده جز او هر چه دگر هست فنا در دریوزة درویش محقق در اوست جز از این در نکند کدیه نزاری گدا حکیم نزاری قهستانی