حزین لاهیجی
ودیعة البدیعه (حدیقهٔ ثانی)
بخش ۲۲: اشرف و احسن صحف، قرآن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اشرف و احسن صحف، قرآن می نماید ادای حق بیان ما نماینده ایم، اسما را همه ذات و صفات اشیا را از تقیّد گرفته تا اطلاق در مزایای انفس و آفاق تا شود روشن این که آنچه عیان شده در دیده های دیده وران ذات حق است در مظاهر خویش جلوه فرمای نور باهر خویش شاهد نور، نور بس باشد دیده را این ظهور بس باشد چون دمید آفتاب، شک چه بود؟ زر خورشید را محک چه بود؟ او شناسندهٔ عیار خود است این انها کار کسی ست، کار خود است لیک از آنجا که شد احاطه مناط چاره نبود محیط را ز محاط جز بدینسان، لقای اوست محال ذاتش از این و آن بود متعال گفته زین رو، که هر طرف به نگاه قد تولّوا فَثَّمَ وَجهُ الله حزین لاهیجی