حزین لاهیجی
ودیعة البدیعه (حدیقهٔ ثانی)
بخش ۹: صورت از عارض است بر مرآت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
صورت از عارض است بر مرآت نیست تبدیلی از جمیع جهات در بر آیینه راکه صورت اوست حس گمان می برد که عارض روست لیک داند خرد که عارض نیست این اثر هم به فرض فارض نیست نیست قائم به سطح آینه آن نه به عمق وی آن کند سریان عکس و آیینه نسبتی دارند ربط عاری ز کلفتی دارند حس توهم کند که آن صورت عارض آینه ست، بی شبهت غلط وهم، از حد افزون است شبهاتش ز حصر بیرون است عاقلی لفظ عارض ارگوید رَهِ مقصود معنوی پوید عکس آیینه ای که مفروض است کی قیام عرض به معروض است؟ نسبتی خاص در میان آمد از خفا، عکس در عیان آمد صورت، آیینه را نفرساید جز نمایندگی نیفزاید در حصول و زوالش آیینه با جمال و کمال دیرینه زین نمط عین ثابت است وجود یافت چون نسبتی، شود موجود نسبت، امکان شناس و استعداد فهو الکلّ مبدأ و معاد حزین لاهیجی