حزین لاهیجی
غزلیات
شمارهٔ ۲: مرا آزاد می سازد ز دام دل تپیدنها
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا آزاد می سازد ز دام دل تپیدنها جنون گر وسعتی بخشد به صحرای رمیدنها به خاک افتاده ی ضعفم، چو نقش پا درین وادی زمینگیر غبار خاطرم، از آرمیدنها سهی بالای من، تا خالی افکنده ست آغوشم دو تا گردیده ام در زبر بار دل کشیدنها از آن مهر جهان آرا نقاب از رخ بر افکندن ز ما بی طاقتان، چون صبح پیراهن دریدن ها رقیبان را به درد خود نبیند هیچ ناکامی چه با جان زلیخا کرد، رشک کف بریدنها تب و تاب دل ما تشنه کامان را چه می دانی؟ شراب بی خماری می کشی از لب مکیدنها بیا در دیده، گر دلجویی این ناتوان خواهی نگه را منزل دوریست تا مژگان رسیدنها بهاران بوده ای در باغ، دی را هم تماشا کن عجب بر چیدنی دارد، بساط عیش چیدنها حزین آخر سر حرفی به آن شیرین زبان واکن چه لذت برده ای از شهد ناکامی چشیدنها حزین لاهیجی