بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۸۵: معراج ماست پستی، اقبال ما زبونی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
معراج ماست پستی ، اقبال ما زبونی عمری ست کوکب اشک می تابد از نگونی از ذره تا مه و مهر در عاجزی مساوی ست اینجا کسی ندارد بر هیچ کس فزونی یک گل بهار دارد این رنگ و بو چه حرف ست تهمت کشان نامند بیرونی و درونی آن به که خاک باشید در سجده گاه تسلیم بر آسمان مبندید از طبع پست دونی در حرف و صوت دنیا گم گشت فهم عقبا فرسوده بال عنقا پرواز چند و چونی در عشق جان کنی هم دارد ثبات جاوید بنیاد نام فرهاد کرده ست بیستونی نامحرمی به گردن بی اعتباری ام بست شد صفر حلقهٔ در از خجلت برونی ای گمرهان خودسر تحقیر عاجزان چند از خس عصا گرفته آتش به رهنمونی در ساز عجز کوشید گردن به مو فروشید با سرکشی مجوشید تیغ قضاست خونی چندانکه وارسیدیم ز آیینه عکس دیدیم بیدل تلاش تحقیق بوده ست واژگونی بیدل دهلوی