بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۹۰: مزد تلاشم به رهت دیده ندارد گهری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مزد تلاشم به رهت دیده ندارد گهری آبله ای کو که نهم در قدم خویش سری نیست درین هفت چمن چون قدت ای غنچه دهن گلبن نیرنگ گلی سرو قیامت ثمری گر جرس آید به نوا ور ز سپند است صدا غیر من بی سر و پا ناله ندارد دگری بر قد خم سنگ مزن شیشهٔ رنگم مشکن تا بکشد نالهٔ من کوه ندارد کمری شور جهان در قفسم صور قیامت جرسم می گسلد هر نفسم رشتهٔ ساز سحری همچو سپندم همه تن داغ دلی سرمه کفن تا عدم از هستی من ناله فشانده ست پری نیست اقامتگه کس وادی جولان هوس دامن عجز است رسا، آبله پایان سفری هست امل پروریی لازم اقبال جهان بی تری مغز بلندی نکند موی سری شبههٔ هستی چو سحر می کندم خون به جگر آینه بندم به عدم کز نفس آرم خبری ذوق بهار و چمنت چون نشود راهزنت جانب آن انجمنت دل نگشوده ست دری لذت این محفل دون بر نی ما خوانده فسون داغ شو ای ناله کنون راه نفس زد شکری بیدل از آغاز گذر زحمت انجام مبر بررخ فرصت چقدر آینه بندد شرری بیدل دهلوی