بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۳۸: یک تار موگر از سر دنیا گذشتهای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
یک تار موگر از سر دنیا گذشته ای صد کهکشان ز اوج ثریا گذشته ای بار دل ست این که به خاکت نشانده است گر بی نفس شوی ز مسیحا گذشته ای ای هرزه تاز عرصهٔ عبرت ندامتی چون عمر مفلسان به تمنا گذشته ای جمعیت وصول همان ترک جستجوست منزل دمیده ای اگر از پا گذشته ای ای قطرهٔ گهر شده ، نازم به همتت کز یک گره پل از سر دریا گذشته ای در خاک ما غبار دو عالم شکسته اند از هر چه بگذری ز سر ماگذشته ای ای جاده ات غرور جهان بلند و پست لغزیده ای گر از همه بالا گذشته ای اشکی ست بر سر مژه بنیاد فرصتت مغرور آرمیدنی اما گذشته ای حرف اقامتت مثل ناخن است و مو هر جا رسیده باشی از آنجا گذشته ای برق نمودت آمدورفت شرار داشت روشن نشد که آمده ای یا گذشته ای بیدل دماغ ناز تو پر می زند به عرش گویا به بال پشه ز عنقا گذشته ای بیدل دهلوی