بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۱۸: به رشتهات اثر وهم مدعاست گره
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به رشته ات اثر وهم مدعاست گره تو گر زبند هوس واشوی کجاست گره طلسم وحشتی ای بیخبر چه خود رایی ست که شبنم تو به بال و پر هواست گره ز آرمیدگی دل فریب امن مخور به هر شراری ازین سنگ شعله هاست گره ره تردد اقبال کیست بگشاید که از قلمرو ما تا پر هماست گره نکرد سعی نفسها علاج کلفت دل گداخت تار و ز سختی همان بجاست گره ادب نفس شمر انتظار جلوهٔ کیست چو شمع بر سر مژگان نگاه ماست گره سپند خوبش برآتش زدیم و خاک شدیم هنوز بر لب ما عرض مدعاست گره چو غنچه ای که شود خشک بر سر شاخی در آستین امیدم کف دعاست گره چو سبحه تفرقهٔ دل ز بس جنون اثرست به ساز پیکرم از یکدگر جداست گره زکار بسته بلند است قدر راست روان در آن بساط که نی قدکشد عصاست گره نفس مسوز به کلفت شماری اوهام به قدر قطره درین بحر عقده هاست گره چسان به عرض رسد حرف مدعا بیدل که ناله در نفس ناتوان ماست گره بیدل دهلوی