بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۸۵: بس رشک قامت او سوخت سر تا پای سرو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بس رشک قامت او سوخت سر تا پای سرو موج قمری ریخت از خاکستر اجزای سرو پیکر آزادی و بار تحمل تهمتست یک قلم دست تهی می روید از اعضای سرو نالهٔ آزاد الفت پرور زنجیر نیست طوق قمری تا کجا خالی نماید جای سرو نخوت آزادگی دود دماغ کس مباد یک رک گردن نمایانست سر تا پای سرو نالهٔ درد طراوت آبیار دل نشد این چمن بی آب ماند از نارساییهای سرو شور حسن از ساز عاشق بشنو و خاموش باش کوکوی قمریست اینجا قلقل مینای سرو رنگ و بو هم قابل تشریف آزادی نبود از تکلف دوختند این جامه بر بالای سرو صفر در معنی الفها را یکی ده می کند طوق قمری می فزاید قدر استغنای سرو خاک بر سرکرده عشق و پای درگل ماندحسن گر بهار این رنگ دارد حیف قمری وای سرو بیدل آخر خاک می گردد درین حرمانسرا عارض رنگین گل تا قامت رعنای سرو بیدل دهلوی