بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۳۹: تا فلک بر باد ناکامی دهد تسکین من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا فلک بر باد ناکامی دهد تسکین من همچو اخگر پنبه بیرون ریخت از بالین من بیخودی را رونق بزم حضورم کرده اند رنگهای رفته می بندد چو شمع آیین من گرد رفتارت پری افشاند در چشم ترم دهر شد طاووس خیز ازگریهٔ رنگین من زین گلستان دامنی بر چیده ام مانند صبح کز گریبان فلک دارد تبسم چین من موج این بحر جنون هنگام توفان مشربی ست نیست بی تجدید وحشت الفت دیرین من ذوق آگاهی به چندین شبهه ام پامال کرد عالم تمثال شد آیینهٔ خود بین من بسکه چون گوهر قناعت در مزاجم پا فشرد موج زد ابرام و نگذشت از پل تمکین من بستن چشمی ست تسخیر جهات امّا چه سود داد گیرایی به حیرت چنگل شاهین من ناروایی معنی ام را بسکه در پستی نشاند خاک می لیسد زبان عبرت از تحسین من از شکست دل خیال نازکی گل کرده ام واکشید از موی چینی مصر ع تضمین من شخص عبرت بی ندامت قابل ارشاد نیست از صدای دست بر هم سوده کن تلقین من شکوهٔ افسردگی بیدل کجا باید شمرد ناله در نقش نگین خفت از دل سنگین من بیدل دهلوی