بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۹۶: از خاک یک دو پایه فروتر نزول کن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از خاک یک دو پایه فروتر نزول کن سرکوبی عروج دماغ فضول کن تاب و تب غرور من و ما به سکته گیر رقص خیال آبله پا بی اصول کن نقصان گل اعادهٔ باغ کمان تست آدم شو و تلاش ظلوم و جهول کن خلقی فتاده درگو غفلت زکسب علم چندی تو نیز سیر چراغان غول کن سعی نفس به خلوت دل ره نمی برد گو صد هزار سال خروج و دخول کن فکر رسا مقید اغلاق لفظ چند چندانکه کم شودگرهت رشته طول کن ای خط مستقیم ادبگاه راستی فطرت نخواهدت که ز مسطر عدول کن تا هرکس از تو در خور فطرت اثر برد چون شوق در طبیعت عالم حلول کن افراط جاه نیز ز افلاس نیست کم صبح سفید را به تکلف ملول کن تا غره کمال نسازد قناعتت بیدل ز خلق منت احسان قبول کن بیدل دهلوی