غزل شمارهٔ ۲۴۱۴: سر به زیر تیغ و پا بر خار باید تاختن

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

سر به زیر تیغ و پا بر خار باید تاختن
چون به عرض آمد برون تار باید تاختن

نغمهٔ تحقیق محو پردهٔ اخفا خوش است
یکقدم ره چون نفس صد بار باید تاختن

منت هستی قبول اختیارکس مباد
دوش  مزدوریم و زیر بار باید تاختن

چون بهارم کوشش بیجا ندارد انقطاع
رنگ امسال مرا تا پار باید تاختن

جهد منصوری  کمینگاه سوار همت است
گر تو هم زین عرصه ای تا دار باید تاختن

دشت آتشبار و دل بیچارهٔ ضبط عنان
نی سواران نفس ناچار باید تاختن

پاس دل تا چند دارد کس درین آشوبگاه
شیشه در باریم و برکهسار باید تاختن

مرکزپرگار غفلت ما همین جسم است وبس
سایه را پیش و پس دیوار باید تاختن

چون  گلم در غنچه چندین چشم زخم آسوده است
آه از آن روزی که در بازار باید تاختن

عرصهٔ شوق عدم پر بی کنار افتاده است
هر چه باشی چون شرر یکبار باید تاختن

سعی مردی خاک شد هرگاه همت باخت رنگ
مرکب پی کرده را دشوار باید تاختن

سر به گردون تازیت چون شمع پر بیصرفه است
چاه پیش است اندکی هشیار باید تاختن

پیش پای سایه تشویش بلند و پست نیست
گر جبین رهبر شود هموار باید تاختن

موج ما تاگوهر دل ره به آسانی نبرد
در پی این آبله بسیار باید تاختن

ای سحر زین یک تبسم وار جولان نفس
تا کجا گل بر سر دستار باید تاختن

شرم دار از دعوی هستی که در میدان لاف
یکقدم ره چون نفس صد بار باید تاختن

از خط تسلیم بیدل تا توانی سر متاب
سبحه را بر جاده زنار باید تاختن

بیدل دهلوی