غزل شمارهٔ ۲۳۹۳: بر آن سرم‌ کز جنون نمایم بلند و پست خیال یکسان

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

بر آن سرم  کز جنون نمایم بلند و پست خیال یکسان
به جیب ریزم غبار دامن کشم به دامن زه گریبان

نمی توان  گشت شمع بزمت مگر به هستی ز نیم آتش
چه طاقت آیینهٔ تو بودن ازین که داریم چشم حیران

تبسمی ، حرفی ، التفاتی ، ترحمی ، پرسشی ،  نگاهی
شکست دل شیشه چند چیند ز چین ابروی طاق نسیان

به سرکشیها تغافل آراتر از هم افتاده مو به مویت
مگر میان تو از ضعیفی رسد به فریاد ناتوانان

گرفتم از درد هر دو عالم بر آستان تو خاک گردد
به دامن بحر بی نیازی چکیده باشد نمی ز مژگان

خرد کمندی هوس شکار است ور نه در چشم شوق مجنون
به جز غبار خیال لیلی کجاست آهو درین بیابان

اگر نه عهد وفا شکستی مخواه بوی وفا ز هستی
که بسته اند این طلسم چون گل به رنگهای شکست پیمان

خیال آشفتگی تجمل شود اگر صرف یک تأمل
دل غباری و صد چمن گل نگاه موری و صد چراغان

به هر نوایی که سر برآرد جهان همین شکوه می شمارد
در این جنون زار کس ندارد لبی که گیرد نفس به دندان

عدم به آن بی نشانی رنگ گلشنی داشت کز هوایش
چو بال طاووس هر چه دیدم ز بیضه رسته ست گل به دامان

هوای لعلش کراست بیدل که  با چنان قرب همکناری
به بوسه گاه بیاض گردن ز دور لب می گزد گریبان

بیدل دهلوی