بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۸۳: اسمیم بیمسمی دیگر چه وانماییم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اسمیم بی مسمی دیگر چه وانماییم در چشمه سارتحقیق آبی که نیست ماییم هر چند در نظرها داریم ناز گوهر یک سر چو سلک شبنم دررشتهٔ هواییم بر موج و قطره جز نام فرقی نمی توان بست ای غافلان دویی چیست ما هم همین شماییم فطرت ز شرم اظهار پیشانی ام به نم داد ما غرق صد خیالات زان یک عرق حیاییم رمز عیان نهان ماند از بی تمیزی ما گردون گره ندارد ما چشم اگر گشاییم راهی به سعی تمثال وا شد ولی چه حاصل آیینه نردبان نیست تا ما ز خود برآییم بنیاد عهد هستی زبن بیشترچه باید در خورد یک تامل خشت در وفاییم از بیکسی نشستیم پامال سایهٔ خوبش غمخوار ما دگرکیست بی بال و پر هماییم بی نسبتی ازبن بزم بیرون نشاند ما را بر گوشها گرانیم از بسکه تر صداییم ترک ادب در این باغ چون ابر بی حیایی ست پرواز می شود آب گر بال می گشاییم ای بلبلان دمی چند مفت است شغل اوهام در بیضه پرفشانی ست از آشیان جداییم رنگ نبسته بر ما بیدادکرد ورنه دست که را نگاریم ، پای که را حناییم گر رنگ گل پرستیم یا جام می به دستیم اینها جنون عشق است ما بلکه آشناییم با دل اگر بجوشیم بیدل کجا خروشیم دود همین سپندیم بانگ همین دراییم بیدل دهلوی