حزین لاهیجی
قطعات
شمارهٔ ۴۹ - در تفاخر ۱: شاعر و شعر شناسان، قلمم را به زبان
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شاعر و شعر شناسان، قلمم را به زبان رفته ابطای حقی گاه و گه ابطای یلی؟ گاه در طول کند صف شکنی، گاه به عرض ذوالفقار کف خصم افکن کرار علی گر گذارد قدمی سوی چپ و راست، سزاست از تهمتن نبود عیب، به میدان یلی زلف لیلی ست سوادم، چه پریشان، چه به خم توبه پرداز به آرایش زلف عملی نکته گر لاغر و گر فربه، از آن هیچ نکاست مصحفم گاه بود رحلی و گاهی بغلی وقفه یک جا نکند خامهٔ نورافشانم مهر، گاهی اسدی باشد و گاهی حملی کرده بر دایره ام حلقه به گوش خط یار رشک خورشید بود نقطهام از بی بدلی نقش کلکم که بود روشنی چشم خرد کرده، در دیدهٔ بی نور حسودان، سَبَلی یابی از خامهٔ من، خضر صفت عمر ابد بینی از نامه ی من پرتو فیض ازلی می کند فرق، دماغی که بود بوی شناس عنبری از من و زین گَندَه دهانان بَصَلی حزین لاهیجی