بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۶۰: خلوتپرست گوشهٔ حیرانی خودیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خلوت پرست گوشهٔ حیرانی خودیم یعنی نگاه دیدهٔ قربانی خودیم ما را چو صبح باگل تعمیرکار نیست مشتی غبار عالم ویرانی خودیم لاف بقا و زندگی رفته نازکیست لنگر فروش کشتی توفانی خودیم موگشته ایم و نقش خیال تو مشق ماست حیران صنعت قلم مانی خودیم پر هرزه بود چشم گشودن دین بساط چون شمع جمله اشک پشیمانی خودیم جمعیت از غبار هوای رمیده است صبح جنون بهار پریشانی خودیم چون اشک راز ما به هزار آب شسته اند آیینهٔ خجالت عریانی خودیم خاک فسرده خواری جاوید می کشد عمریست پایمال تن آسانی خودیم دیوار رنگ منع خرام بهار نیست ای خام فطرتان همه زندانی خودیم بیدل چوگردباد ز آرام ما مپرس عمریست درکمند پرافشانی خودیم بیدل دهلوی