بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۸۱: گاهی به ناله گه به تپش گرد میکنم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گاهی به ناله گه به تپش گرد می کنم یعنی دل گداخته ام ، درد می کنم عمری ست گرمی قدحش باده پرور است شیری که چون سحر به نفس سرد می کنم محراب تیغ یار و من از سجده بی نصیب گویا وضو به زهرهٔ نامرد می کنم یارب مباد زحمت محمل کشان ناز از پا فتاده نی که ره آورد می کنم فقرم به صد هزار غنا ناز می کند کاری که از هوس نتوان کرد می کنم بر نسخهٔ خیال فریب نه آسمان تحقیق می نویسم و یک فرد می کنم با خود حساب غیر چه مقدار حیرت است عکسی که نیست آینه پرورد می کنم غربت به الفت وطن از من نمی رود در دل برون دل چو نفس گرد می کنم گردانده ام به ذوق خزان صد هزار رنگ بیدل هنوز برگ گلی زرد می کنم بیدل دهلوی