بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۲۸: نه گردون بلندی نی زمین پستی خویشم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نه گر دون بلندی نی زمین پستی خویشم چو شمع از پای تا سر پشت پای هستی خویشم نوا سنج چه مضراب است ساز فرصتم یارب که دارد تا جبین غرق عرق تردستی خویشم نفس هرگام مینا می زند بر سنگ می گوید به این دوری که دارم بیدماغ مستی خویشم ندارم جوهر عزمی که احرام نشان بندم ز یأس آماجگاه ناوک بی شستی خویشم بیاض نسخهٔ دیگر نیامد در کفم بیدل درتن مکتب تحیر خوان خط دستی خویشم بیدل دهلوی